Podczas Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Sprawozdawczego Delegatów Związku Piłki Ręcznej w Polsce w Warszawie najwyższym odznaczeniem ZPRP – Odznaką Diamentową z Wieńcem „Za zasługi dla Piłki Ręcznej” – został uhonorowany Jan Wojciech Gmyrek – już dziś jedna z największych legend polskiego szczypiorniaka, kapitan reprezentacji Polski, która wywalczyła brązowe medale podczas IO w Montrealu w roku 1976.
Barwy biało-czerwone reprezentował 182 razy; poza Montrealem był uczestnikiem IO w Monachium (1972 – 10 m.), dwukrotnie uczestniczył w Mistrzostwach Świata (1974 – 4 m. i 1978 – 6 m.), wywalczył z reprezentacją 2 miejsce podczas Pucharu Świata w roku 1974, oraz dwukrotnie trzecie miejsce podczas Akademickich MŚ (1975 i 1977).
A urodził się w Krakowie i tu rozpoczął swoją przygodę z piłką ręczną w AZS Kraków. Po paru latach spędzonych w Stali Mielec w roku 1976 wrócił do Krakowa i był – obok Alfreda Kałuzińskiego – podstawowym architektem osiągnięć Hutnika Kraków, z którym wywalczył Puchar Polski (1978), a w kolejnych dwóch latach mistrzostwo Polski. Do Hutnika wrócił jeszcze na dwa sezony po 7-letnim reprezentowaniu austriackiego HC Eggenburg
Grał najczęściej na środku rozegrania, był prawdziwym reżyserem gry zespołu, decydującym o stylu gry. Predystynowała go do tego doskonała technika i świetny przegląd sytuacji na boisku. Z tego też powodu znalazł się w “siódemce” 90-lecia polskiej piłki ręcznej (2008).
Swoją karierę sportową kontynuował z sukcesami jako trener oraz jako zawodnik w rozgrywkach kategorii masters.
Panie Wojtku, gratulujemy i życzymy dużo zdrowia i pomyślności na kolejne lata!
