W dniu 27 października 2024 r. w Chrzanowie odbył się Turniej z Gwiazdą. W turnieju wzięło udział 8 drużyn.
Końcowa klasyfikacja turnieju:
2. PIOTRKOWIANIN Piotrków Trybunalski I
3. UMKS PMOS Chrzanów II
4. SRS Przemyśl
5. 𝗦𝘇𝗰𝘇𝘆𝗽𝗶𝗼𝗿𝗻𝗶𝗮𝗸 Bielsko-Biała
7. UMKS PMOS Chrzanów I
8. PIOTRKOWIANIN Piotrków Trybunalski II
Król strzelców turnieju – Stepan Marek (Koprivnice)
Najlepszy bramkarz – Marcel Kwiatkowski (Piotrkowianin)
MVP turnieju – Antoni Starowicz (UMKS-PMOS Chrzanów).
Zmaganiom sportowym towarzyszyła uroczystość odsłonięcia gwiazdy umiejscowionej przed chrzanowską halą sportową, poświęconej wybitnemu szczypiorniście – Janowi Wojciechowi Gmyrek.
W uroczystości wzięli udział: Starosta Powiatu Chrzanowskiego – Bartłomiej Gębala Burmistrz Chrzanowa – Robert Maciaszek, Zastępca Burmistrza Chrzanowa – Jolanta Zubik, Dyrektor PMOS Chanów – Krzysztof Zubik, Prezes Małopolskiego Związku Piłki Ręcznej – Zbigniew Podolski, Wiceprezes MZPR- Michał Spieszny oraz Jerzy Garpiel przedstawiciel olimpijczyków.
W trakcie uroczystości wręczono również srebrne odznaki Związku Piłki Ręcznej w Polsce Burmistrzowi Chrzanowa – Robertowi Maciaszek oraz Dyrektorowi PMOS Chrzanów – Krzysztofowi Zubik.
Poniżej przedstawiamy opis sylwetki uhonorowanego gwiazdą sportowca z Małopolski:
Jan Wojciech Gmyrek – reprezentant Polski w piłce ręcznej w latach 1970 – 1979, medalista olimpijski był bohaterem tegorocznego Turnieju z Gwiazdą w Chrzanowie.
Jest wychowankiem AZS Kraków, w którego barwach występował w latach 1964–1970. Z krakowską drużyną wywalczył w 1968 srebrny medal na międzynarodowych akademickich mistrzostwach Polski.
Od sezonu 1970/1971 występował w Stali Mielec, z którą zdobył Puchar Polski w 1971 i wicemistrzostwo Polski w 1975. Po sezonie 1975/1976 przeszedł do Hutnika Kraków, z którym w 1977 wywalczył awans do I ligi, w 1978 wicemistrzostwo Polski i Puchar Polski, w 1979 i 1980 mistrzostwo Polski. W latach 1980–1987 był graczem I-ligowej austriackiej drużyny HC Eggenburg, karierę zawodniczą zakończył w Hutniku Kraków.
Był reprezentantem Polski juniorów. W 1968 zdobył brązowy, a w 1970 srebrny medal Młodzieżowych Zawodów Przyjaźni.
W reprezentacji Polski seniorów debiutował 26 czerwca 1970 w towarzyskim spotkaniu z Jugosławią, w tym samym roku zajął też z drużyną 2. miejsce w zawodach o Puchar Bałtyku. Uczestniczył w zwycięskich dla Polski eliminacjach do igrzysk olimpijskich w Monachium (1972). Na igrzyskach zajął z zespołem 10. miejsce, zagrał tam w czterech spotkaniach, zdobywając siedem bramek.
Swój największy sukces odniósł na igrzyskach olimpijskich w Montrealu (1976), gdzie ze swoją drużyną zdobył brązowy medal. Po igrzyskach został kapitanem drużyny narodowej. Łącznie w I reprezentacji Polski zagrał w latach 1970-1979 w 182 spotkaniach, zdobywając 349 bramek. Ponadto dwukrotnie zdobył brązowy medal akademickich mistrzostw świata (1975, 1977), a w 1976 wywalczył brązowy medal Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych.
W 1971 ukończył Technikum Elektromechaniczne w Krakowie, w 1977 studia w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W latach 1988-1993 trenował zespół Hutnika Kraków, a w sezonie 1993/1994 AZS Kraków.
W 1974 otrzymał tytuł Zasłużony Mistrz Sportu, w 1976 został odznaczony brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, w 1993 został odznaczony Diamentową Odznaką ZPRP, a w 2019 Diamentową Odznaką z Wieńcem. W 2008 został wybrany do „siódemki” 90-lecia polskiej piłki ręcznej na środku rozegrania. Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.